Iam enim adesse poterit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Duo Reges: constructio interrete. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Equidem in omnibus istis conclusionibus hoc putarem philosophia nobisque dignum, et maxime, cum summum bonum quaereremus, vitam nostram, consilia, voluntates, non verba corrigi. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Rationis enim perfectio est virtus; Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium.

Est enim natura sic generata vis hominis, ut ad omnem
virtutem percipiendam facta videatur, ob eamque causam parvi
virtutum simulacris, quarum in se habent semina, sine
doctrina moventur;

Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem
esse finem, non eundem.
At vero si ad vitem sensus accesserit, ut appetitum quendam
habeat et per se ipsa moveatur, quid facturam putas?

Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter
cenare, qui libenter, non continuo bene.

Nec enim, cum tua causa cui commodes, beneficium illud habendum est, sed faeneratio, nec gratia deberi videtur ei, qui sua causa commodaverit.

• Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.
• Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat?
• Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.

Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.

Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Quin etiam ferae, inquit Pacuvius, quíbus abest, ad praécavendum intéllegendi astútia, iniecto terrore mortis horrescunt. Is enim percontando atque interrogando elicere solebat eorum opiniones, quibuscum disserebat, ut ad ea, quae ii respondissent, si quid videretur, diceret. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Haec non erant eius, qui innumerabilis mundos infinitasque regiones, quarum nulla esset ora, nulla extremitas, mente peragravisset. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Sed nunc, quod agimus; An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?

Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum
coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere?

Nec enim ille respirat, ante quam emersit, et catuli aeque
caeci, prius quam dispexerunt, ac si ita futuri semper
essent.

1. Epicurus autem cum in prima commendatione voluptatem dixisset, si eam, quam Aristippus, idem tenere debuit ultimum bonorum, quod ille;
2. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit.
3. De vacuitate doloris eadem sententia erit.
4. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.

Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.Nihil est enim, de quo aliter tu sentias atque ego, modo commutatis verbis ipsas res conferamus. Sed plane dicit quod intellegit. Quoniamque in iis rebus, quae neque in virtutibus sunt neque in vitiis, est tamen quiddam, quod usui possit esse, tollendum id non est. Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia.Sed mehercule pergrata mihi oratio tua.

Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando;

Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Ita, quem ad modum in senatu semper est aliquis, qui interpretem postulet, sic, isti nobis cum interprete audiendi sunt. Haec dicuntur fortasse ieiunius;

1. Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia.
2. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.
3. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.
4. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.

Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.Memini me adesse P.Esto, fecerit, si ita vis, Torquatus propter suas utilitatesmalo enim dicere quam voluptates, in tanto praesertim viro-, num etiam eius collega P. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; An hoc usque quaque, aliter in vita? Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. At multis se probavit. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Quo tandem modo? Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.

Rem unam praeclarissimam omnium maximeque laudandam, penitus viderent, quonam gaudio complerentur, cum tantopere eius adumbrata opinione laetentur? Quod quidem nobis non saepe contingit. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Maximus dolor, inquit, brevis est. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Immo videri fortasse. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Restinguet citius, si ardentem acceperit. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur;

Honestum igitur id intellegimus, quod tale est, ut detracta omni utilitate sine ullis praemiis fructibusve per se ipsum possit iure laudari. Efficiens dici potest. Sed est forma eius disciplinae, sicut fere ceterarum, triplex: una pars est naturae, disserendi altera, vivendi tertia. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Hanc in motu voluptatem -sic enim has suaves et quasi dulces voluptates appellat-interdum ita extenuat, ut M. Chrysippus autem exponens differentias animantium ait alias earum corpore excellere, alias autem animo, non nullas valere utraque re; Verum esto; Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Satisne igitur videor vim verborum tenere, an sum etiam nunc vel Graece loqui vel Latine docendus?

1. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt.
2. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

At enim hic etiam dolore.

In omni enim arte vel studio vel quavis scientia vel in ipsa virtute optimum quidque rarissimum est. Itaque multi, cum in potestate essent hostium aut tyrannorum, multi in custodia, multi in exillo dolorem suum doctrinae studiis levaverunt. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum.

Quo minus animus a se ipse dissidens secumque discordans gustare partem ullam liquidae voluptatis et liberae potest. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Is enim percontando atque interrogando elicere solebat eorum opiniones, quibuscum disserebat, ut ad ea, quae ii respondissent, si quid videretur, diceret. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. In eo autem voluptas omnium Latine loquentium more ponitur, cum percipitur ea, quae sensum aliquem moveat, iucunditas. Bork Videsne quam sit magna dissensio? Dicimus aliquem hilare vivere; Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.

Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?

• Urgent tamen et nihil remittunt.
• Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio.
• Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti?
• Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit.

An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Sed memento te, quae nos sentiamus, omnia probare, nisi quod verbis aliter utamur, mihi autem vestrorum nihil probari. Eaedem res maneant alio modo. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Nam, ut saepe iam dixi, in infirma aetate inbecillaque mente vis naturae quasi per caliginem cernitur;Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune.Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Nihil est enim, de quo aliter tu sentias atque ego, modo commutatis verbis ipsas res conferamus. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Nihil ad rem! Ne sit sane; Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?

Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.

Gerendus est mos, modo recte sentiat.

Inquit, dasne adolescenti veniam? Non est igitur summum malum dolor. Ergo, inquit, tibi Q. Curium putes loqui, interdum ita laudat, ut quid praeterea sit bonum neget se posse ne suspicari quidem. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus.

Ut pulsi recurrant?An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?BorkNeque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest.BorkRatio quidem vestra sic cogit.Nulla erit controversia.Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.A mene tu?Reguli reiciendam;BorkBonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis?Immo alio genere;Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.

1. Illa enim, quae prosunt aut quae nocent, aut bona sunt aut mala, quae sint paria necesse est.
2. Quae rursus dum sibi evelli ex ordine nolunt, horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et moribus.
3. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret.
4. Ecce aliud simile dissimile.

Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.

Itaque illa non dico me expetere, sed legere, nec optare, sed sumere, contraria autem non fugere, sed quasi secernere. Illi enim inter se dissentiunt. Primum non saepe, deinde quae est ista relaxatio, cum et praeteriti doloris memoria recens est et futuri atque inpendentis torquet timor? Quia, cum a Zenone, inquam, hoc magnifice tamquam ex oraculo editur: Virtus ad beate vivendum se ipsa contenta est, et Quare? Quo modo autem philosophus loquitur? Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior; Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Sed haec nihil sane ad rem; Quid de Platone aut de Democrito loquar?

• Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum.
• Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac.
• Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.
• Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.

Bork

Quid ergo?Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.BorkNeminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur.Sed haec omittamus;Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.BorkEx quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene.BorkNunc de hominis summo bono quaeritur;

Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;BorkSi enim Zenoni licuit, cum rem aliquam invenisset inusitatam, inauditum quoque ei rei nomen inponere, cur non liceat Catoni? Primum quid tu dicis breve? Nam constitui virtus nullo modo potesti nisi ea, quae sunt prima naturae, ut ad summam pertinentia tenebit. Est autem eius generis actio quoque quaedam, et quidem talis, ut ratio postulet agere aliquid et facere eorum. Adsint etiam formosi pueri, qui ministrent, respondeat his vestis, argentum, Corinthium, locus ipse, aedificium-hos ergo asotos bene quidem vivere aut beate numquam dixerim. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?

Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune.

An hoc usque quaque, aliter in vita? Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Satis est ad hoc responsum. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Sed cum ea, quae praeterierunt, acri animo et attento intuemur, tum fit ut aegritudo sequatur, si illa mala sint, laetitia, si bona.

• Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.
• Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat?
• Utrum igitur tibi non placet, inquit, virtutisne tantam esse vim, ut ad beate vivendum se ipsa contenta sit?
• Bork
• Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.

Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Laboro autem non sine causa; Istic sum, inquit. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Vide, ne magis, inquam, tuum fuerit, cum re idem tibi, quod mihi, videretur, non nova te rebus nomina inponere. Quid tibi, Torquate, quid huic Triario litterae, quid historiae cognitioque rerum, quid poetarum evolutio, quid tanta tot versuum memoria voluptatis affert? Quoniam igitur, ut medicina valitudinis, navigationis gubernatio, sic vivendi ars est prudente, necesse est eam quoque ab aliqua re esse constitutam et profectam. Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis.Velut ego nunc moveor.Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt.

At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere. Quarum cum una sit, qua mores conformari putantur, differo eam partem, quae quasi stirps ets huius quaestionis. Qui est in parvis malis. Aberat omnis dolor, qui si adesset, nec molliter ferret et tamen medicis plus quam philosophis uteretur. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Prioris generis est docilitas, memoria; Si longus, levis dictata sunt. Nulla erit controversia. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Deinde concludebas summum malum esse dolorem, summum bonum voluptatem! Lucius Thorius Balbus fuit, Lanuvinus, quem meminisse tu non potes. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam.

• Hoc foedus facere si potuerunt, faciant etiam illud, ut aequitatem, modestiam, virtutes omnes per se ipsas gratis diligant.
• Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.
• In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum.
• Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.

Efficiens dici potest. Summus dolor plures dies manere non potest? Hoc autem loco tantum explicemus haec honesta, quae dico, praeterquam quod nosmet ipsos diligamus, praeterea suapte natura per se esse expetenda. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? At multis malis affectus. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Tum ille: Finem, inquit, interrogandi, si videtur, quod quidem ego a principio ita me malle dixeram hoc ipsum providens, dialecticas captiones.

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Sin autem voluptatem putat adiungendam eam, quae sit in motu-sic enim appellat hanc dulcem: in motu, illam nihil dolentis in stabilitate-, quid tendit? Ut aliquid scire se gaudeant? Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Quis est tam dissimile homini. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;

Hoc autem loco tantum explicemus haec honesta, quae dico, praeterquam quod nosmet ipsos diligamus, praeterea suapte natura per se esse expetenda.

Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.

Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Si ista mala sunt, in quae potest incidere sapiens, sapientem esse non esse ad beate vivendum satis. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Nec vero audiendus Hieronymus, cui summum bonum est idem, quod vos interdum vel potius nimium saepe dicitis, nihil dolere. Nam constitui virtus nullo modo potesti nisi ea, quae sunt prima naturae, ut ad summam pertinentia tenebit. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis.

Tu quidem reddes;Quasi vero aut concedatur in omnibus stultis aeque magna esse vitia, et eadem inbecillitate et inconstantia L.Quis hoc dicit?Inde igitur, inquit, ordiendum est.Nos vero, inquit ille;Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat?Moriatur, inquit.Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?

1. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.
2. Vides igitur te aut ea sumere, quae non concedantur, aut ea, quae etiam concessa te nihil iuvent.
3. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.
4. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere.

Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Prave, nequiter, turpiter cenabat; Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Bene facis, inquit, quod me adiuvas, et istis quidem, quae modo dixisti, utar potius Latinis, in ceteris subvenies, si me haerentem videbis.Minime vero, inquit ille, consentit.

Quid, si non modo utilitatem tibi nullam afferet, sed iacturae rei familiaris erunt faciendae, labores suscipiendi, adeundum vitae periculum? Audeo dicere, inquit. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Nemo nostrum credebat, eratque veri similius hunc mentiri, cuius interesset, quam illum, qui id se rogasse scripsisset, quod debuisset rogare. Si longus, levis. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Efficiens dici potest. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Tubulo putas dicere? Eaedem res maneant alio modo. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi.

Bork Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Inest in eadem explicatione naturae insatiabilis quaedam e cognoscendis rebus voluptas,in qua una confectis rebus necessariis vacui negotiis honeste ac liberaliter possimus vivere. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit.

Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum
coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere?

-, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam
positam beate aut secus vivendi.

Hoc autem tempore, etsi multa in omni parte Athenarum sunt in ipsis locis indicia summorum virorum, tamen ego illa moveor exhedra.

Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Quid est igitur, inquit, quod requiras? Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Et si in ipsa gubernatione neglegentia est navis eversa, maius est peccatum in auro quam in palea. Cur ad reliquos Pythagoreos, Echecratem, Timaeum, Arionem, Locros, ut, cum Socratem expressisset, adiungeret Pythagoreorum disciplinam eaque, quae Socrates repudiabat, addisceret? Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.Dat enim intervalla et relaxat.

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Quamquam ex omnibus philosophis Stoici plurima novaverunt, Zenoque, eorum princeps, non tam rerum inventor fuit quam verborum novorum. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Sed tu, ut dignum est tua erga me et philosophiam voluntate ab adolescentulo suscepta, fac ut Metrodori tueare liberos. Quod vestri quidem vel optime disputant, nihil opus esse eum, qui philosophus futurus sit, scire litteras.

Praeterea et appetendi et refugiendi et omnino rerum gerendarum initia proficiscuntur aut a voluptate aut a dolore. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Nam e quibus locis quasi thesauris argumenta depromerentur, vestri ne suspicati quidem sunt, superiores autem artificio et via tradiderunt.

Immo videri fortasse. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Sunt enim quasi prima elementa naturae, quibus ubertas orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam cogito consectari. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Quocirca intellegi necesse est in ipsis rebus, quae discuntur et cognoscuntur, invitamenta inesse, quibus ad discendum cognoscendumque moveamur.

Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;

Tum mihi Piso: Quid ergo?Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.Quos qui tollunt et nihil posse percipi dicunt, ii remotis sensibus ne id ipsum quidem expedire possunt, quod disserunt. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. De quibus etsi a Chrysippo maxime est elaboratum, tamen a Zenone minus multo quam ab antiquis; Mihi autem nihil tam perspicuum videtur, quam has sententias eorum philosophorum re inter se magis quam verbis dissidere;

Ita fit, ut duo genera propter se expetendorum reperiantur, unum, quod est in iis, in quibus completar illud extremum, quae sunt aut animi aut corporis;

A mene tu?Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don.Age sane, inquam.Quid, si non modo utilitatem tibi nullam afferet, sed iacturae rei familiaris erunt faciendae, labores suscipiendi, adeundum vitae periculum?BorkPotius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.Efficiens dici potest.Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.Sed nimis multa.Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.BorkHis singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.

Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;

Inquit, dasne adolescenti veniam? Quid tibi, Torquate, quid huic Triario litterae, quid historiae cognitioque rerum, quid poetarum evolutio, quid tanta tot versuum memoria voluptatis affert? Nam e quibus locis quasi thesauris argumenta depromerentur, vestri ne suspicati quidem sunt, superiores autem artificio et via tradiderunt. Id Sextilius factum negabat. Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Si enim ad populum me vocas, eum. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Share this article: