Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sic igitur in homine perfectio ista in eo potissimum, quod est optimum, id est in virtute, laudatur. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Duo Reges: constructio interrete. Easdemne res? Sedulo, inquam, faciam. Non potes ergo ista tueri, Torquate, mihi crede, si te ipse et tuas cogitationes et studia perspexeris; Princeps huius civitatis Phalereus Demetrius cum patria pulsus esset iniuria, ad Ptolomaeum se regem Alexandream contulit.

Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Quis istum dolorem timet? Sed nimis multa. Sit enim idem caecus, debilis. Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. An nisi populari fama?

Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;

Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Sed fortuna fortis; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Tum mihi Piso: Quid ergo? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. A mene tu? Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Nec vero ut voluptatem expetat, natura movet infantem, sed tantum ut se ipse diligat, ut integrum se salvumque velit.