Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod enim testimonium maius quaerimus, quae honesta et recta sint, ipsa esse optabilia per sese, cum videamus tanta officia morientis? Avaritiamne minuis? Duo Reges: constructio interrete. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem.

Qua exposita scire cupio quae causa sit, cur Zeno ab hac
antiqua constitutione desciverit, quidnam horum ab eo non
sit probatum;

An haec ab eo non dicuntur?

Ergo in iis adolescentibus bonam spem esse dicemus et magnam indolem, quos suis commodis inservituros et quicquid ipsis expediat facturos arbitrabimur? Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. Non ergo Epicurus ineruditus, sed ii indocti, qui, quae pueros non didicisse turpe est, ea putant usque ad senectutem esse discenda. Si longus, levis; Non enim actionis aut officii ratio impellit ad ea, quae secundum naturam sunt, petenda, sed ab iis et appetitio et actio commovetur. Quod enim dissolutum sit, id esse sine sensu, quod autem sine sensu sit, id nihil ad nos pertinere omnino. Audeo dicere, inquit. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

Crasso, quem semel ait in vita risisse Lucilius, non contigit, ut ea re minus agelastoj ut ait idem, vocaretur.

Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.

Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Confecta res esset. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.Certe non potest.Sed plane dicit quod intellegit. Temporibus autem quibusdam et aut officiis debitis aut rerum necessitatibus saepe eveniet, ut et voluptates repudiandae sint et molestiae non recusandae. Quid censes in Latino fore? Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Nos grave certamen belli clademque tenemus, Graecia quam Troiae divino numine vexit, Omniaque e latis rerum vestigia terris. Itaque eo, quale sit, breviter, ut tempus postulat, constituto accedam ad omnia tua, Torquate, nisi memoria forte defecerit.

1. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P.
2. Nihil opus est exemplis hoc facere longius.
3. Simul atque natum animal est, gaudet voluptate et eam appetit ut bonum, aspernatur dolorem ut malum.
4. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;
5. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?
6. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi.

An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Vide, ne magis, inquam, tuum fuerit, cum re idem tibi, quod mihi, videretur, non nova te rebus nomina inponere. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Bork Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Hos contra singulos dici est melius. Sed fac ista esse non inportuna; Vobis autem, quibus nihil est aliud propositum nisi rectum atque honestum, unde officii, unde agendi principlum nascatur non reperietis.

• Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus.
• Bestiarum vero nullum iudicium puto.
• Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.
• Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?

Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.

Octavium, Marci filium, familiarem meum, confici vidi, nec vero semel nec ad breve tempus, sed et saepe et plane diu. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Quodsi Graeci leguntur a Graecis isdem de rebus alia ratione compositis, quid est, cur nostri a nostris non legantur? Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.

Non prorsus, inquit, omnisque, qui sine dolore sint, in voluptate, et ea quidem summa, esse dico. Maximeque eos videre possumus res gestas audire et legere velle, qui a spe gerendi absunt confecti senectute. Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Quid iudicant sensus?Non potes, nisi retexueris illa.Summus dolor plures dies manere non potest?Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Quare attende, quaeso. Non enim in selectione virtus ponenda erat, ut id ipsum, quod erat bonorum ultimum, aliud aliquid adquireret. Non laboro, inquit, de nomine.

Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; In parvis enim saepe, qui nihil eorum cogitant, si quando iis ludentes minamur praecipitaturos alicunde, extimescunt. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Hoc autem loco tantum explicemus haec honesta, quae dico, praeterquam quod nosmet ipsos diligamus, praeterea suapte natura per se esse expetenda. Si quae forte-possumus. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.

Negat enim tenuissimo victu, id est contemptissimis escis et potionibus, minorem voluptatem percipi quam rebus exquisitissimis ad epulandum. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Quis hoc dicit? Facile pateremur, qui etiam nunc agendi aliquid discendique causa prope contra naturam vígillas suscipere soleamus. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.

Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? In schola desinis. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Temporibus autem quibusdam et aut officiis debitis aut rerum necessitatibus saepe eveniet, ut et voluptates repudiandae sint et molestiae non recusandae. A mene tu? Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a superioribus, verbis illi commodius utantur? Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.Laboro autem non sine causa;

Itaque idem natura victus, cui obsisti non potest, dicit alio loco id, quod a te etiam paulo ante dictum est, non posse iucunde vivi nisi etiam honeste.

Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem.

Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat?

1. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere.
2. Mihi enim satis est, ipsis non satis.
3. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.
4. Totum genus hoc Zeno et qui ab eo sunt aut non potuerunt aut noluerunt, certe reliquerunt.

BorkCuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.BorkFortemne possumus dicere eundem illum Torquatum?BorkSed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.Sed haec in pueris;Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?

Quae quidem omnia et innumerabilia praeterea quis est quin intellegat et eos qui fecerint dignitatis splendore ductos inmemores fuisse utilitatum suarum nosque, cum ea laudemus, nulla alla re nisi honestate duci?

1. Cuius etiam illi hortuli propinqui non memoriam solum mihi afferunt, sed ipsum videntur in conspectu meo ponere.
2. At iste non dolendi status non vocatur voluptas.
3. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus.
4. Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae.
5. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse;
6. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.
7. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.
8. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est.
9. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse?
10. Hoc loco tenere se Triarius non potuit.

Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Et summatim quidem haec erant de corpore animoque dicenda, quibus quasi informatum est quid hominis natura postulet. Cuius oratio attende, quaeso, Brute, satisne videatur Antiochi complexa esse sententiam, quam tibi, qui fratrem eius Aristum frequenter audieris, maxime probatam existimo. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Pungunt quasi aculeis interrogatiunculis angustis, quibus etiam qui assentiuntur nihil commutantur animo et idem abeunt, qui venerant. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur.

Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest.

1. At enim hic etiam dolore.
2. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?
3. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.
4. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;
5. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.
6. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.
7. An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt?

BorkQuia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.Sullae consulatum?Nunc agendum est subtilius.Certe non potest.Simul atque natum animal est, gaudet voluptate et eam appetit ut bonum, aspernatur dolorem ut malum.BorkSed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.

• Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?
• Ne vitationem quidem doloris ipsam per se quisquam in rebus expetendis putavit, nisi etiam evitare posset.
• Nescio quo modo praetervolavit oratio.
• Nam de isto magna dissensio est.
• Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio.
• Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus?
• In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.
• Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?
• Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?
• Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es.

Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.

Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. In contemplatione et cognitione posita rerum, quae quia deorum erat vitae simillima, sapiente visa est dignissima. Tum ille: Finem, inquit, interrogandi, si videtur, quod quidem ego a principio ita me malle dixeram hoc ipsum providens, dialecticas captiones. Quem enim ardorem studii censetis fuisse in Archimede, qui dum in pulvere quaedam describit attentius, ne patriam quidem captam esse senserit? Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. An eiusdem modi? Itaque his sapiens semper vacabit. Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Sed ad bona praeterita redeamus. Nemo enim est, qui aliter dixerit quin omnium naturarum simile esset id, ad quod omnia referrentur, quod est ultimum rerum appetendarum. Sic igitur in homine perfectio ista in eo potissimum, quod est optimum, id est in virtute, laudatur. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Non ergo Epicurus ineruditus, sed ii indocti, qui, quae pueros non didicisse turpe est, ea putant usque ad senectutem esse discenda.

• Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;
• Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

Itaque ne iustitiam quidem recte quis dixerit per se ipsam optabilem, sed quia iucunditatis vel plurimum afferat. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Nunc vides, quid faciat. Hoc autem tempore, etsi multa in omni parte Athenarum sunt in ipsis locis indicia summorum virorum, tamen ego illa moveor exhedra. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Nullis enim partitionibus, nullis definitionibus utuntur ipsique dicunt ea se modo probare, quibus natura tacita adsentiatur. Hic ambiguo ludimur. Concinnus deinde et elegans huius, Aristo, sed ea, quae desideratur, a magno philosopho, gravitas, in eo non fuit;

Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum.

Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.

Si longus, levis; Atque omnia quidem scire, cuiuscumque modi sint, cupere curiosorum, duci vero maiorum rerum contemplatione ad cupiditatem scientiae summorum virorum est putandum. Nam si dicent ab illis has res esse tractatas, ne ipsos quidem Graecos est cur tam multos legant, quam legendi sunt. Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Perfecto enim et concluso neque virtutibus neque amicitiis usquam locum esse, si ad voluptatem omnia referantur, nihil praeterea est magnopere dicendum. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Ut id aliis narrare gestiant?

Sed quamquam negant nec virtutes nec vitia crescere, tamen
utrumque eorum fundi quodam modo et quasi dilatari putant.

Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit,
illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est.

Sint ista Graecorum;BorkItaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Quippe: habes enim a rhetoribus; Sint modo partes vitae beatae. Bork Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; Et quod est munus, quod opus sapientiae? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.

Obscura, inquit, quaedam esse confiteor, nec tamen ab illis
ita dicuntur de industria, sed inest in rebus ipsis
obscuritas.

Hoc autem tempore, etsi multa in omni parte Athenarum sunt
in ipsis locis indicia summorum virorum, tamen ego illa
moveor exhedra.

• Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit.
• Nam ante Aristippus, et ille melius.
• Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.
• Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur.
• Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.

Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Quae cum dixisset, finem ille. Bork Sed haec nihil sane ad rem; Ita est quoddam commune officium sapientis et insipientis, ex quo efficitur versari in iis, quae media dicamus. Nam de isto magna dissensio est. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Utram tandem linguam nescio? At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Non semper, inquam;

Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit. Sed est forma eius disciplinae, sicut fere ceterarum, triplex: una pars est naturae, disserendi altera, vivendi tertia. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Istic sum, inquit. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Ista ipsa, quae tu breviter: regem, dictatorem, divitem solum esse sapientem, a te quidem apte ac rotunde; Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Sed fac ista esse non inportuna; Illo enim addito iuste fit recte factum, per se autem hoc ipsum reddere in officio ponitur. Hoc loco tenere se Triarius non potuit.

Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Sed est forma eius disciplinae, sicut fere ceterarum, triplex: una pars est naturae, disserendi altera, vivendi tertia. Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Nam constitui virtus nullo modo potesti nisi ea, quae sunt prima naturae, ut ad summam pertinentia tenebit. Tum mihi Piso: Quid ergo?

BorkHuius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.Magna laus.Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.Praeteritis, inquit, gaudeo.Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi.Dicimus aliquem hilare vivere;Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.Quid adiuvas?Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam.BorkNunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.Easdemne res?Quae cum dixisset, finem ille.

Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Itaque multi, cum in potestate essent hostium aut tyrannorum, multi in custodia, multi in exillo dolorem suum doctrinae studiis levaverunt. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Vobis autem, quibus nihil est aliud propositum nisi rectum atque honestum, unde officii, unde agendi principlum nascatur non reperietis. Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Eadem fortitudinis ratio reperietur. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.

Si enim Zenoni licuit, cum rem aliquam invenisset inusitatam, inauditum quoque ei rei nomen inponere, cur non liceat Catoni? Tu quidem reddes; Non potes ergo ista tueri, Torquate, mihi crede, si te ipse et tuas cogitationes et studia perspexeris; Restinguet citius, si ardentem acceperit. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Princeps huius civitatis Phalereus Demetrius cum patria pulsus esset iniuria, ad Ptolomaeum se regem Alexandream contulit. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Urgent tamen et nihil remittunt. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?

Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc.

Non semper, inquam;Torquatus, is qui consul cum Cn.Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Hunc igitur finem illi tenuerunt, quodque ego pluribus verbis, illi brevius secundum naturam vivere, hoc iis bonorum videbatur extremum. Nam neque virtute retinetur ille in vita, nec iis, qui sine virtute sunt, mors est oppetenda. Quasi vero aut concedatur in omnibus stultis aeque magna esse vitia, et eadem inbecillitate et inconstantia L. Hoc uno captus Erillus scientiam summum bonum esse defendit nec rem ullam aliam per se expetendam. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;

Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Sunt enim quasi prima elementa naturae, quibus ubertas orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam cogito consectari. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat?

Bonum incolumis acies: misera caecitas.

Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Nam nec vir bonus ac iustus haberi debet qui, ne malum habeat, abstinet se ab iniuria. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Deinde concludebas summum malum esse dolorem, summum bonum voluptatem! Lucius Thorius Balbus fuit, Lanuvinus, quem meminisse tu non potes. Hanc se tuus Epicurus omnino ignorare dicit quam aut qualem esse velint qui honestate summum bonum metiantur. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Alia quaedam dicent, credo, magna antiquorum esse peccata, quae ille veri investigandi cupidus nullo modo ferre potuerit.

Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Praeclare hoc quidem. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus;Maximus dolor, inquit, brevis est.Eaedem res maneant alio modo. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea;

Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse
videantur.

Eadem nunc mea adversum te oratio est.

An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Bork Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Si enim ad populum me vocas, eum. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Ut vero conservetur omnis homini erga hominem societas, coniunctio, caritas, et emolumenta et detrimenta, quae felmata et blammata appellant, communia esse voluerunt; Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum.

Sed hoc sane concedamus.

Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Beatus sibi videtur esse moriens. Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Cuius etiam illi hortuli propinqui non memoriam solum mihi afferunt, sed ipsum videntur in conspectu meo ponere. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.Urgent tamen et nihil remittunt.

Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur
sine explicatione naturae intellegi potest.

Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.

Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant; Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Et quoniam haec deducuntur de corpore quid est cur non recte pulchritudo etiam ipsa propter se expetenda ducatur? Bork

Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Zenonem roges; Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Respondebo me non quaerere, inquam, hoc tempore quid virtus efficere possit, sed quid constanter dicatur, quid ipsum a se dissentiat. Somnum denique nobis, nisi requietem corporibus et is medicinam quandam laboris afferret, contra naturam putaremus datum; Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Ita est quoddam commune officium sapientis et insipientis, ex quo efficitur versari in iis, quae media dicamus. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;

Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.

Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Hoc foedus facere si potuerunt, faciant etiam illud, ut aequitatem, modestiam, virtutes omnes per se ipsas gratis diligant. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Bork Efficiens dici potest.

Share this article: